ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา การถกเถียงกันเกี่ยวกับ การปรากฏตัวของโรคลายม์ที่เกิดจากเห็บที่แพร่เชื้อแบคทีเรียกลุ่มหนึ่ง ส่งผลให้สื่อมวลชนในออสเตรเลียให้ความสนใจอย่างเข้มข้นและสับสน แม้ว่าบางคนอ้างว่าสิ่งมีชีวิตนี้ (รู้จักกันในชื่อBorrelia burgdorferi sensu lato) มีอยู่จริง แต่จนถึงขณะนี้ยังไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่สรุปได้เพื่อสนับสนุนสิ่งนี้ ในออสเตรเลีย เป็นที่รู้กันว่ามีเพียงสามโรคติดเชื้อเท่านั้นที่ติดต่อจากเห็บสู่คนได้: ไทฟัสควีนส์แลนด์; เกาะ Flinders ไข้ด่าง; และไข้คิว
อย่างไรก็ตาม ผู้คนจำนวนมากขึ้นที่ถูกเห็บพื้นเมืองของออสเตรเลีย
กัดทำให้เกิดอาการเจ็บป่วยที่มักจะคล้ายกับ Lyme borreliosis อาการเหล่านี้รวมถึงความรู้สึกไม่สบาย เจ็บหรือตึงข้อต่อ และความเหนื่อยล้าเรื้อรัง
ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2558 วุฒิสภาออสเตรเลียได้ส่งเรื่องนี้ให้รัฐสภาไต่สวน การสอบถามได้รับมากกว่า 1,260 รายการ ทำให้เป็นหนึ่งในรายการที่ใหญ่ที่สุดจนถึงปัจจุบัน รายงานขั้นสุดท้ายได้รับการเผยแพร่ในสัปดาห์นี้ คำแนะนำ ทั้งหมด12 ข้อรวมถึงการวิจัยเกี่ยวกับความชุกและการกระจายของโรคที่มีเห็บเป็นพาหะและเงินทุนสำหรับการวิจัยนี้ ยุทธศาสตร์ระดับชาติในการจัดการกับความเจ็บป่วยเหล่านี้ และแนวทางสำหรับแพทย์
รายงานแนะนำให้แพทย์มุ่งเน้นไปที่อาการไม่ใช่ชื่อ รายงานระบุว่า ตามจริงแล้ว ควรลบชื่อออกจากการอภิปรายวินิจฉัย
ชื่ออะไร
คำศัพท์ต่างๆ รวมถึงโรคลายม์ดั้งเดิม โรคลายม์เรื้อรัง และโรคคล้ายลายม์ปรากฏสลับกันในรายงาน ผู้ป่วย แพทย์ และชุมชนวิทยาศาสตร์ไม่เห็นด้วยและเกิดความสับสน
โรค Lyme แบบคลาสสิกนอกประเทศออสเตรเลียมีความสัมพันธ์กับระยะเฉียบพลันของการติดเชื้อและได้รับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ โรค Lyme เรื้อรังเป็นที่ถกเถียงกันมากขึ้น แม้ในพื้นที่ที่เกิดโรค Lyme เฉพาะถิ่น เนื่องจากอาการมักไม่ชัดเจน อาจคงอยู่ในผู้ป่วยนานหลังจากระยะเฉียบพลัน และการทดสอบแบบดั้งเดิม (แอนติบอดีหรือ DNA) ไม่สามารถตรวจพบการติดเชื้อได้อีกต่อไป หน่วยงานทางการแพทย์ไม่เห็นด้วยว่าโรคลายม์สามารถกลายเป็นโรคเรื้อรังได้ หรือ ไม่
แต่ความเจ็บป่วยที่คล้าย Lyme หมายถึงอาการที่เกิดจากเชื้อโรค
ที่มีเห็บเป็นพาหะซึ่งเลียนแบบอาการของโรค Lyme ไม่มีคำจำกัดความที่ยอมรับในปัจจุบันสำหรับความเจ็บป่วยที่คล้าย Lyme
บางคนรู้สึกว่าเราไม่ควรใช้คำว่า “โรคลายม์” เพราะยังไม่พบสาเหตุของโรคในเห็บ สัตว์ หรือมนุษย์ในออสเตรเลีย พวกเขายังโต้แย้งคำว่าโรคลายม์ไม่ได้แสดงอาการเรื้อรังและการติดเชื้อที่เกิดจากเห็บอื่นๆ
พวกเขาสนับสนุนคำว่า “กลุ่มอาการโรคติดเชื้อหลายระบบ” (MSIDS) แต่นักวิจัยยังไม่พบสาเหตุของการติดเชื้อที่เกี่ยวข้องกับอาการของผู้ป่วย
เพื่อทดสอบหรือไม่ทดสอบโรค Lyme
หากคุณถูกเห็บกัดในพื้นที่ที่มีโรคเฉพาะถิ่นนอกประเทศออสเตรเลีย คุณควรเข้ารับการตรวจ
การทดสอบโรคลายม์แบบคลาสสิกเน้นหนักไปที่การตรวจหาการตอบสนองทางภูมิคุ้มกัน (แอนติบอดี) ที่จำเพาะต่อแบคทีเรียลายม์ คณะกรรมการรับทราบผลบวกเพียงอย่างเดียวจากการใช้การทดสอบนี้ในผู้ป่วยที่เป็นโรค Lyme นอกประเทศออสเตรเลีย อย่างไรก็ตาม รายงานการสอบสวนได้ให้ความระมัดระวังเกี่ยวกับการยกเว้นBorrelia burgdorferi ทั้งหมด ในออสเตรเลีย
ขณะนี้ นักวิจัยกำลังตรวจตัวอย่างแบคทีเรียจำนวน 650 ตัวอย่างจากสหราชอาณาจักร เยอรมนี สหรัฐอเมริกา และออสเตรเลีย ผลลัพธ์ยังคงรอดำเนินการ ดังนั้นคณะกรรมการคาดว่าผลลัพธ์เหล่านี้จะเป็นหลักฐานสรุปสำหรับหรือต่อต้านโรค Lyme ที่ได้มาในท้องถิ่น
เห็บออสเตรเลียถูกตำหนิหรือไม่?
คณะกรรมการยอมรับหลักฐานล่าสุดที่บ่งชี้ว่าเห็บของออสเตรเลียไม่ได้อาศัยหรือแพร่เชื้อแบคทีเรีย Lyme แต่เป็นแหล่งอาศัยของจุลินทรีย์อื่น ๆ รวมทั้งไวรัสและแบคทีเรีย
Borreliaสายพันธุ์ใหม่ซึ่งแตกต่างจาก Lyme disease borreliae และมีลักษณะเฉพาะสำหรับเห็บตัวตุ่นกัดเพิ่งถูกค้นพบ คณะกรรมการรับทราบว่าสิ่งนี้มีความสำคัญ แต่ขอเตือนว่าจำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติม
คณะกรรมการแนะนำให้รัฐบาลออสเตรเลียให้เงินสนับสนุนการวิจัยทันทีเพื่อระบุว่าเชื้อโรคชนิดใดทำให้เกิดความเจ็บป่วย ไม่ว่าเชื้อโรคชนิดใหม่ที่มีเห็บเป็นพาหะจะก่อให้เกิดความเจ็บป่วยในมนุษย์หรือไม่ และการพัฒนาชุดตรวจวินิจฉัยสำหรับเชื้อโรคชนิดใหม่ที่มีศักยภาพเหล่านี้ซึ่งมีถิ่นกำเนิดในออสเตรเลีย
การรักษาโรคที่เกิดจากเห็บที่ไม่รู้จัก
แง่มุมหนึ่งที่ร้ายแรงกว่าของคำถามนี้เกี่ยวกับการรักษาและการวินิจฉัยที่ผิดพลาด เนื่องจากไม่มีหลักฐานบ่งชี้ถึงโรคไลม์ในเห็บออสเตรเลียและผลการทดสอบที่ไม่สอดคล้องกัน รายงานดังกล่าวจึงชี้ให้เห็นถึงการวินิจฉัยที่ผิดพลาดและการรักษาที่ไม่เหมาะสม
จากหลักฐานที่มีให้ คณะกรรมการไม่สามารถระบุการวินิจฉัยที่เหมาะสมหรือการรักษาอาการป่วยที่คล้าย Lyme หรือโรคที่มีเห็บเป็นพาหะในออสเตรเลียได้ อย่างไรก็ตาม มันย้ำว่าไม่เหมาะสมสำหรับผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ที่จะตราหน้าผู้ป่วยว่า “บ้า” และไม่สนใจอาการของพวกเขา
คณะกรรมการแนะนำให้กองทุนรัฐบาลออสเตรเลียทำการวิจัยเกี่ยวกับการรักษาโรคที่มีเห็บเป็นพาหะอย่างเหมาะสม โดยประเมินจากการฟื้นตัวของผู้ป่วยและการกลับสู่สภาพปกติ คณะกรรมการยังเรียกร้องให้มีการทดลองทางคลินิกเกี่ยวกับแนวทางการรักษาและรับทราบอาการของผู้ป่วย เรียกร้องให้ยกเลิกการใช้ “โรค Lyme เรื้อรัง”, “โรคคล้าย Lyme” หรือ “Lyme” ออกจากการอภิปรายการวินิจฉัย
คณะกรรมการสนับสนุนให้สาขาวิชาต่างๆ สอบสวนโรคที่เกิดจากเห็บในออสเตรเลีย รวมถึงรัฐบาล กลุ่มผู้สนับสนุนผู้ป่วย แพทย์ และผู้เชี่ยวชาญ รวมถึงผู้เชี่ยวชาญด้านโรคติดเชื้อ
แม้ว่าคำแนะนำ 12 ข้อเหล่านี้จะช่วยให้เราเข้าใจการติดเชื้อที่มีเห็บเป็นพาหะในท้องถิ่นได้ดียิ่งขึ้น แต่การวิจัยทางวิทยาศาสตร์จำเป็นต้องระบุเชื้อก่อโรคที่มีเห็บเป็นพาหะ การทดสอบวินิจฉัย และแผนการรักษาที่มีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าสิ้นหวังยิ่งกว่าคือความจำเป็นในการวินิจฉัยและการรักษาที่ได้รับการยืนยันสำหรับชาวออสเตรเลียหลายร้อย (หลายพันคน) ที่ต้องต่อสู้กับความเจ็บป่วยหลังจากถูกเห็บกัด
ในระหว่างนี้การป้องกันเห็บกัดเป็นคำแนะนำที่ดีที่สุด
