( สำนักข่าวเซเชลส์ ) – ชาวเซเชลส์เกือบทุกคนและผู้มาเยือนหมู่เกาะในมหาสมุทรอินเดียต้องเคยมาที่นี่: ชายหาดท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของโบ วาลลอน ‘โกลเด้นไมล์’ ที่ทอดยาวไปตามอ่าวทางตะวันออกเฉียงเหนือสุดของเกาะมาเฮที่มีประชากรมากที่สุด .และแต่ละคนโชคดีพอที่จะยืนดูแสงสีชมพูทองสุดท้ายของดวงอาทิตย์ที่จมลงใต้ขอบฟ้าที่ Beau Vallon จะสังเกตเห็นแสงของดวงอาทิตย์ที่สะท้อนบนเส้นขอบที่ไม่ไกลเกินไปของเกาะใกล้เคียง หมอกปกคลุมรอบภูเขาที่ขรุขระ ยอดเขา
นี่คือเกาะที่มีชื่อเหมาะเจาะกับSilhouetteซึ่งใหญ่เป็นอันดับสาม
ในหมู่เกาะ แต่ประชากรส่วนใหญ่ของเซเชลส์จำนวน 93,000 คนไม่เคยไปที่นั่น ดังนั้นมันจึงยังคงเป็นเกาะแห่งความลึกลับ เต็มไปด้วยตำนานและประวัติศาสตร์หลายร้อยปี .
อยู่ตรงข้ามกับหาด Beau Vallon ที่ฉันก้าวเข้าไปในร้านอาหารท้องถิ่นเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเพื่อพบกับหนึ่งในผู้สืบเชื้อสายของตระกูลDaubanซึ่งเป็นชาวฝรั่งเศสซึ่งเป็นเจ้าของเกาะทั้งเกาะเป็นเวลากว่าร้อยปี ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1860 ถึง 1960 มองไปฝั่งตรงข้ามจะเห็นเกาะอยู่ไกลๆ จุดได้เปรียบที่เหมาะสมในการดำเนินการสัมภาษณ์ดังกล่าวLaura Daubanทักทายฉันด้วยรอยยิ้ม เธอและสามีก้าวลงจากเครื่องบินจากยุโรปในเช้าวันนั้น และทั้งคู่ดูอิดโรยมากกว่าเล็กน้อย แต่ลอร่าเป็นผู้หญิงในภารกิจ เธอนำกระเป๋าเดินทางที่เต็มไปด้วยหนังสือที่เธอคิดว่าชาวเซเชลส์และผู้เยี่ยมชมทุกคนที่สนใจในประวัติศาสตร์ของเกาะควรอ่าน
ลอรา ซึ่งปัจจุบันอาศัยอยู่ในเมืองสตราสบูร์ก ประเทศฝรั่งเศส และทำงานเป็นนักการทูตอังกฤษ เธอใช้เวลาว่างส่วนใหญ่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาในการแก้ไขและรวบรวมบันทึกความทรงจำของญาติของเธอ อองรี ดาวบาน ผู้ล่วงลับไปแล้วในปี 1991 ก่อนหน้านี้ การเยือนเซเชลส์ครั้งแรกของเธอในปี 2552
ปกหน้าของMemoirs of Henri Daubanซึ่งมีจำหน่ายแล้วที่ Antigone Books ในเมืองหลวงของรัฐวิกตอเรีย และที่โรงแรม Hilton Labriz บน เกาะ Silhouette ( Dauban Family Foundation) ใบอนุญาตภาพถ่าย: CC-BY
ครอบครัวกลับมารวมกันอีกครั้ง
อองรีเป็นหลานชายของออกุสต์ โดบาน ผู้ซึ่งได้รับมรดกหนึ่งผืน
บนเกาะจากโจเซฟ ฟรองซัวส์ ดาวบัน บิดาของเขา และในที่สุดก็ซื้ออีกเก้าผืนที่เหลือเพื่อครอบครองเกาะทั้งหมดในช่วงกลางทศวรรษที่ 1800
เอดูอาร์และชาร์ลส์ ลูกชายสองคนของออกุสต์ มีปัญหากันในช่วงต้นทศวรรษ 1900 และครอบครัวค่อยๆ แยกทางกัน Richard ลูกชายของ Charles (ปู่ทวดของ Laura) ได้รับการศึกษาและตั้งรกรากในอังกฤษ ส่วน Henri ลูกชายของ Edouard ได้รับการศึกษาในฝรั่งเศส ก่อนจะกลับไปเซเชลส์เพื่อสานต่อธุรกิจสวนของครอบครัวในที่สุด
แม้จะมีเรื่องราวน่าสลดใจของการขาดสายสัมพันธ์ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ลูกพี่ลูกน้องสองคนแรกเชื่อว่าอีกฝ่ายตายไปแล้วมาหลายปี จนกระทั่งบังเอิญในช่วงกลางทศวรรษ 1980 สมาชิกในครอบครัวคนหนึ่งของลอราหยิบหนังสือพิมพ์อังกฤษขึ้นมาเพื่อดูบทความเกี่ยวกับอองรี .
ปู่ของ Laura ลูกชายของ Richard ผู้ล่วงลับ รีบไปที่เซเชลส์เพื่อตามหา Henri ในช่วงบั้นปลายของชีวิต แต่เขากลับมีความสุขมากที่ได้กลับมาพบกับครอบครัวที่พลัดพรากไปนาน
บันทึกความทรงจำของอองรีซึ่งเขากำลังหาผู้จัดพิมพ์ราวปี 1985 ไม่เคยได้รับการตีพิมพ์เลย แม้ว่าเขาจะส่งสำเนาต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษและฝรั่งเศสให้กับญาติและเพื่อนๆ รวมทั้งปู่ของลอร่าด้วย
เมื่อคุณปู่ของลอร่าผลักดันให้เธอไปเที่ยวเซเชลส์เป็นครั้งแรกในปี 2009 เธออธิบายว่าการก้าวเท้าเข้าสู่Silhouetteเป็นสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์
“มันพิเศษจริงๆ ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้านที่นั่น มันบ้ามาก เพราะฉันไม่เคยโตมาในย่านนี้” ลอร่ากล่าว “ฉันควรจะกลับไปอังกฤษ แต่สุดท้ายฉันก็อยู่ที่นี่แปดเดือนเพื่อเขียนประวัติครอบครัว”
บรรณาธิการและผู้พิมพ์บันทึกความทรงจำของHenri Dauban , Laura Dauban ( Laura Dauban ) ใบอนุญาตรูปภาพ: CC-BY
ความทรงจำของชีวิตที่อยู่ดีมีสุข
ลอราซึ่งเขียนนิยายอิงประวัติศาสตร์ของตนเองเกี่ยวกับประวัติครอบครัวโดบัน เริ่มจัดพิมพ์บันทึกความทรงจำของอองรีและเปรียบเทียบเวอร์ชันที่เธอต้องคัดลอกซึ่งผู้อื่นจัดขึ้น เช่น โธมัส ลูกชายของอองรี และไมเคิล อดัมส์ เพื่อนศิลปินของอองรี
“ฉันทำเพราะมันเป็นส่วนสำคัญในการค้นคว้าของฉันเอง แล้วฉันก็คิดว่า ว้าว จริงๆ แล้วคุณรู้ว่ามีเรื่องราวดีๆ อยู่ในนี้” ลอร่ากล่าว
แนะนำ : ที่เที่ยวญี่ปุ่น | จัดอันดับต่างๆ | รีวิวของแบรนเนม | วิธีการลงทุนต่า
